КАЧ

сущ.; -ча, ча; -чар, -чари, -чара 1) диши кицӀ. Сан кьиле са гурцӀулар хаз, - Муьжуьд мам квай кач хьана хьи! С. С. Дуьнья алаш-булаш хьана. 2) куьч., векъи чалкечир дишегьли. \[Зарлишан\]. Вун, вун дуьз буба хьанач адаз. Кчарихъ галаз гьатнавай душман. Ви рушни вал атайди хьана. Н. И. Гьакимрин папар.

* кчан чин алайди сущ. масада лагьай гафари таъсир тийидайди. Пирали гапур гваз атаначиртӀа, горкомди вун кчан чин алайди я лугьуз биябур авуначиртӀа, Къайитмаз кӀваляй экъечӀнавачир. 3. Э. Рекьер сад туш.

КАЦА
КАЧӀКАЧӀ

Значение слова в других словарях