КЕНТЧИ

туьрк, куьгь., сущ.; -ди, -да; -яр, йри, -йра. 1) хуьруьнви. 2) зараф. пад-къерех такур, хуьруьн инсан. Нурмегьамед халис лежбер, кентчи итим тир. ЛГ, 1996, 26.Ӏ.