КЪАРАЧИ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) асул Индиядай тир, вичини санай масаниз физ кьил хуьзвай къабиледикай тир кас. Зунни къарачийрикай я. Къарачиди вуч ийидайди ятӀа чидани квез? Яд гъиз ракъурзавай гададихъ виликамаз са къамчи галукьарда. Мукъаят хьун паталди. Гичин хун тавун паталди. Б. Гь. Заз эвера. Чаз кими тир къарачи, Гъиле цӀару тафт авай. А. Ал. Экв халу. Къачуз маса хгузвайбурни къарачияр хьиз чкӀанва. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. ' Дишегьлини балкӀан акъат тийир вилаят жедач лугьудай мисал дибдай дегишарна кӀанзава - къарачийринни музыкантрин кӀвач хкӀун тавур мулк, дередагъ чилел бажагьат жеда. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. 2) куьч. тӀалабчи (вич яшамиш хьун патал кӀвалах тийиз, пул, недайди масадбурувай тӀалабдайди). Пул къазанмишун патал икӀ жедалди, къарачи хьиз, тӀалабиз къекъвейтӀа, гена инсанрин виляй аватдач. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. 3) куьч. кӀвале, майишатда михьивал, къайда авачирди. Инсандихъ ва ам ацукьнавай кӀвалихъ абур ва къайда хьун герек я. Чун къарачияр туш. 3. Э. Муьгьуьббатдин цӀелхем. 4) куьч. къумрал, чӀулав инсан.

КЪАРАТКЕН
КЪАРАЧИВАЛ

Digər lüğətlərdə