КЪВАНЦИН

“къван” söz. sif.: 1. daşdan tikilmiş, daşdan hörülmüş, daşdan qayrılmış, daş döşənmiş, daş; къванцин цал daş divar; 2. (тал. п.) bax къван; * къванцин век arxeol. daş dövrü (əsri); къванцин устӀар daşyonan (usta); bənna; къванцин хура тун a) daşa basmaq, üstünə daş yağdırmaq, daşlamaq; b) köhn. daşqalaq etmək (qədim cəza üsulu).