КЬАМ¹

(-у, -а, -ар) peysər, boyun ardı, ənsə; кьамун кӀараб peysər sümüyü; * кьамал акьахун məc. boynuna minmək; кьама ялар тун a) özünü öymək, özünü çəkmək, təkəbbürlənmək, lovğalanmaq; b) acıq etmək, küsmək, mısmırığını sallamaq.
КЬАМ²
КЬАМ²

Digər lüğətlərdə