КЬАЧӀ

(-уни, -уна, -ар) 1. bot. gövdə, saplaq; özək (kələmdə); вергедин кьачӀ gicitkən gövdəsi; келемдин кьачӀ kələmin özəyi; 2. bax кьачӀахъан; 3. irtmək; quyruq (qısa); къуьрен кьачӀ dovşan quyruğu; кӀелен кьачӀ quzunun irtməyi.
КЬАЦӀУРУН
КЬАЧӀ

Digər lüğətlərdə