КӀВАЧИН¹

1. ayaq -i \[-ı\]; bax кӀвач; кӀвачин тупӀар ayaq barmaqları (bax куьл, куьлер); кӀвачин кӀан anat. ayağın altı (pəncə); 2. “кӀвач” söz. sif.; кӀвачин машин ayaq maşını; * кӀвачин кьилел ayaqüstü, tələsik, oturmadan, ötəri, ayaq üstündə; кӀвачин кӀан эгъуьнун ayağının altını qazımaq, birininin əleyhinə, xəlvəti iş görmək; кӀвачин руфун anat. balıqəti, baldır əzələsi (əti); кӀвачин рехъ ayaqyolu, abdəstxana, rahatxana (bax захутӀ); кӀвачин рекье хьун ayaqyoluna düşmək, ishala düşmək, qarnı işləmək; кӀвачин сер dan. ayaqseyri.