КӀУКӀ¹

(кукӀва, кукӀва, кукӀвар) təpə, baş, kəllə, üst; тарцин кӀукӀ ağacın başı; дагъдин кӀукӀ dağın təpəsi, zirvə; кукӀваз акьахун təpəsinə çıxmaq, başına çıxmaq (ağacın, dağın və s.); * бармакдин кӀукӀ papağın təpəsi; təpəlik (kişi və ya qadın papağının təpəsinə dəyirmi kəsilib tikilən parça); кукӀвалай кӀанел кьван təpədən-dırnağacan, tamamilə; кӀукӀ авун a) təpələmə, qabı, səbəti və s.-ni kənarlarından artıq doldurma; b) təpələmək, təpə kimi yığmaq; кӀукӀ атун a) qaydaya düşmək, yaxşılaşmaq (iş, vəziyyət); b) bax кӀукӀ гъун b); кӀукӀ гъун a) qaydaya salmaq, nizama salmaq, başa çatdırmaq, tamamlamaq (bir işi); b) dəymək, yetişmək (çiban, yara haqqında); кӀукӀ къене авай (итим) qarnı qurdlu, qəlbiqara, ürəyindəkini gizlədən, hər şeyə şübhə ilə baxan (adam).