араб, сущ.; -ди. -да; -ар, -ри, -ра 1) инсан яшамиш жезвай, ам хайи, чка. Ери, маканни Куьре я. Е. Э. Чуьхвер. Аламат жедай кар тир, фашистри чал гьужум авур къвед лагьай йисан гатфарин кьиляй багъри маканривай хьайи чи хуьруьнвиярни а вацӀуз мукьва авай хуьруьз куьчарнай; вични ракьун рекьин патав гвайди тир... Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. Хайи макан! Вун зи чан, зи гуьгьуьл я! Вун аваз хьун - гьам бахтарин бахт я зи. М. Б. Хайи ватан, хайи макан... 2 ) са вуч ятӀани кӀватӀ хьанвай (жедай) чка, са куьн ятӀани важиблу чка. Колхозчийрин кулътурадин макан, цӀийи клуб эцигнава. З. Э. Муькъвел гелер. Гьавиляй за ихьтин теклиф гузва: лезги районрин администрацийрин, жавабдар работникрин, бизнесменрин, карчи инсанрин куьмекдалди махсус фонд тешкилин. Месела, "Шарвили" тӀвар стай лезгийрин медениятдин макандин патав. ЛГ, 2000, 21. XӀӀ. 3) чка, кӀеви жедай чка. Цав къакьан яз, кӀеви яз чил, Жагъанач фир макан, наиб. Е. Э. Наиб Гьасаназ.