ж maniya (1. tib. bir şeyə, bir fikrə həddindən artıq mübtəla olmaqdan ibarət ruhi xəstəlik; 2. məc. mübtəlalıq, düşkünlük); ◊ мания величия Allahlıq iddiası.
ж maniya (1. tib. bir şeyə, bir fikrə həddindən artıq mübtəla olmaqdan ibarət ruhi xəstəlik; 2. məc. mübtəlalıq, düşkünlük); ◊ мания величия Allahlıq iddiası.
1. мания (фикирда гьамиша са кар, кичIевал ва я вич са чIехи кас хьиз кьунин азар, кьилиз гьахьтин эсер ягъун)
Tam oxu »-и; ж. (от греч. manía - страсть, безумие) 1) Болезненная внутренняя сосредоточенность на какой-л. одной мысли, сопровождающаяся внезапными переходами от возбуждения к подавленности. Мания величия. Ма
Tam oxu »-и; ж. (от греч. manía - безумие, страсть, влечение); вторая часть сложных слов. 1) вносит зн.: страстное увлечение, пристрастие к тому, что выражено в первой части слова. Англомания, балетомания. 2)
Tam oxu »