( МАРЖАН нугъ. ) араб, сущ.; ц ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) акъатай яру, зги ва я лацу рангунин багьа къван, къаш. Маржан къацу чилелла, Чирагъ лацу гъилелла. Ф. Гъуьлуьни папа, меслятна, никӀе са еке фур эгьуьнда. Фурун винел вегьеда лит, литинин винелни эцигда мержандин хтар. Ф. Нехирбандин хва. Руша кьил агъузна, вилер хура туна. Амриди жибиндай са цӀиргъ мержандин хтар акъудна, рушан къудгъунзавай хурудал эцигна. Къ. А. Мержандин хтар. 2) ( чӀехи гьарфуналди - М) дишегьлидин хас тӀвар. - Адан диде Мержан хьсан паб туш, инсанрихь галаз дуьз къведайди туш. И. В. Адан тӀвар Вели, зи тӀвар Пери я.