МУБЛАГЬ

араб, прил. 1) кьакьан бегьерар гудай, чиляй экъечӀдай затӀара. чди девлетлу. # ~ там-тар, ~ йис, ~ чилер, - дагълар. И мублагь йисуз ватан тахкуна, Гъам артух хьана Фвкъир Гьажидин. А. Гь. Факьир Гьажи. Вун тай мублагь чилиз ярашугъ, Мус хкида на лезгидин абур? Б. С. Ават ахварай. - Дах, зи кьил акъатзавач. Икьван мублагь ва гуьлуьшан ватандай куьн вучиз арандиз куьч хьанай? Гь. Къ. Чан алай дагълар. 2) девлетлу, бегьерлу. Мублагь дереяр акъатнавай цуьк Зи берекатлу чил я Дагъустан, А. С. Чи мани. Синоним: берекатлу.

МУБАРАКУН
МУБЛАГЬВАЛ

Digər lüğətlərdə

бага́жный вы́кашлять недове́шиваться оп отра́дность ра́ньше чем рябкова́ние амуни́ция дю́ны ко́пчик натори́ть непринуждённый никелиро́вщица пройти через чистилище суще́ственное чинопёр бленда внутрь advocation balloon-borne diarchy extraversion flood-anchor jealousy underdog