МУНАФИКЬ

1. ikiüzlü, riyakar, qeyri-səmimi (adam); мунафикь кас a) ikiüzlü adam; b) kafir adam; 2. mürtəd, kafir, dinsiz, imansız, zındıq, mülhüd; dönük, xain.
МУМУРГЪАН
МУНАФИКЬВАЛ

Digər lüğətlərdə