* мункар-накир (некир ) араб, сущ.; -ди. - да: -ар, ри, -ра мусурман динди къалузавайвал, инсан кьейила, адан патав сурун суалар ийиз къведай кьве малайикдикай садан тӀвар. Мункар-накир ийиз суал кьведа, валлагьи-биллагьи. Е. Э. Вил вегьейла и дуьньядиз. Эхь, - лагьана хъел атай сагьибди. - Вакай ша заз мункар-некир жемир! А жуван гъиле авай кар ая. Анра тӀуб экъуьрун ваз герек туш. З. Э. КУТВ- диз фена.