араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) са тайин тир чкадиз хас халкьдин рахунар. Абур са чӀалал рахазва, амма нугъатар тафаватлу я, сад масадан гъавурда са гужуналди гьатда. А. А. Пад хьайи рагъ. 2) диалектология илимдин уьлчме. Наречияр диалектикрикай жеда, диалектар - нугъатрикай. Р.