сов. 1. əsmək, əsməyə başlamaq; 2. hiss edilməyə başlamaq; 3. hiss oyatmaq; yada salmaq, xatırlatmaq; 4. bir az sovurmaq (taxılı).
сов. 1. əsmək, əsməyə başlamaq; 2. hiss edilməyə başlamaq; 3. hiss oyatmaq; yada salmaq, xatırlatmaq; 4. bir az sovurmaq (taxılı).
атун; акъатун (гар, серин гьава); повеял ветерок кьезил гар акъатна. ♦ на него повеяло прошлым адахъ алатай крарин, алатай девирдин нефес галукьна,
Tam oxu »-вею, -веешь; св. 1) Начать веять, дуть (о ветре, волнах воздуха) К полудню повеял южный ветер. С реки повеяла прохлада. Из кухни повеял запах кофе. Повеял аромат духов. 2) а) чем. Ощутить дуновение (
Tam oxu »