ПОВЛЕЧЬ

сов. 1. köhn. dartıb aparmaq, çəkib aparmaq, sürüyüb aparmaq; sürümək; 2. səbəb olmaq, nəticələnmək; такое поведение может повлечь за собой неприятности bu cür hərəkət pis nəticələnə bilər (pis qurtara bilər).

ПОВЛАСТВОВАТЬ
ПОВЛЕЧЬСЯ

Digər lüğətlərdə