ПО́ЧЕСТЬ
ж 1. hörmət, ehtiram, şərəf; 2. köhn. mənsəb, rütbə, şan-şövkət.
ПОЧЕ́СТЬ
сов. köhn. saymaq, hesab etmək; почесть своим долгом özünə vəzifə hesab etmək, özünə borc bilmək.
ПО́ЧЕСТЬ
ж 1. hörmət, ehtiram, şərəf; 2. köhn. mənsəb, rütbə, şan-şövkət.
ПОЧЕ́СТЬ
сов. köhn. saymaq, hesab etmək; почесть своим долгом özünə vəzifə hesab etmək, özünə borc bilmək.
I нареч.; нар.-разг. = почти Объездили почесть всю Россию. Почесть целый самовар выпили. II -чту, -чтёшь; почёл, -чла, -чло; св. см. тж. почитать, почитаться кого-что, кем-чем, каким и за кого-что При
Tam oxu »