РАКЪИБ

араб, куьгь., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри. -ра рабетлу инсан. ХупӀ четин я, кӀан хьайиди тагайтӀа, ракъибарни амалдивди рахайтӀа. Е. Э. Аман, яр. Нече шумуд ракъибарин гуьгьуьлар хана, Зулжалал... Е. Э. Чуьхвер.