сов. 1. vurub parçalamaq, sındırmaq, dağıtmaq; 2. xüs. döyəcləyib enlətmək (gönü); genəltmək (çəkməni); 3. açmaq (mıxlanmış yeşiyi və s.).
сов. 1. vurub parçalamaq, sındırmaq, dağıtmaq; 2. xüs. döyəcləyib enlətmək (gönü); genəltmək (çəkməni); 3. açmaq (mıxlanmış yeşiyi və s.).
1. яна кукIварун; чукIурун (мес. ящик). 2. гатун, гатана фирягьун, гатана гьяркьуь авун (мес. чекмедин дабан)
Tam oxu »1. vurub parçalamaq, sındırmaq, dağıtmaq; 2. döyəcləyib enlətmək, genətlmək; 3. açmaq
Tam oxu »-лочу, -лотишь; расколоченный; -чен, -а, -о; св.; разг. см. тж. расколачивать, расколачиваться 1) что Ударами разбить на части что-л. сколоченное. Расколотить ящик. 2) что Колотя, ударяя по чему-л., р
Tam oxu »