СЕБЕБ
n. cause, factor, reason; principle, purpose.
(-ди, -да, -ар) 1. səbəb; 2. bəhanə, əsas, dəlil; 3. bais, səbəbkar, təqsirkar; себеб хьун səbəb olmaq, bais olmaq; * себебдин наречие qram
Tam oxu »(-ди, -да, -ар) 1. səbəb; 2. bəhanə, əsas, dəlil; 3. bais, səbəbkar, təqsirkar; себеб хьун səbəb olmaq, bais olmaq; * себебдин наречие qram
Tam oxu »причина, повод, мотив, предлог : себеб хьун - быть, служить причиной, поводом; себеб яз - по причине (чего-л
Tam oxu »араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри. -ра 1) са вуч ятӀани арадал гъизвай маса затӀ. Яратмишна лукӀ Аллагьди хьун себеб аваз панагьди
Tam oxu »