СПЕЛ

(-ди, -да, -ар) 1. bığ; ах авуртӀа – чурудал, тфу авуртӀа –спелрал аватда. Ata. sözü yuxarı tüpürürəm – bığ, aşağı tüpürürəm – saqqal; 2. dan. zool. bığcıq (cücülərdə hiss orqanı); * спелар экъечӀун a) bığı çıxmaq, bığlanmaq; b) məc. bığ(ının) yeri (yenicə) tərləmək, həddi-büluğa çatmaq; спелриз звар гун bığını burmaq, lovğalanmaq, özünə güvənmək; спелрин кӀаникай хъуьруьн bığının altından gülmək, istehza etmək, ələ salmaq; boş-boş gülmək, irişmək.