СТАНОВОЙ I
прил. köhn. mərkəzi, əsas, baş; ◊ становой хребет, становая жила bir şeyin əsası, bünövrəsi, ən mühüm cəhəti, fəqərə sütunu; становой якорь lövbər.
СТАНОВОЙ II
прил. 1. tar. nahiyə; становой пристав nahiyə pristavı; 2. в знач. сущ. tar. nahiyə pristavı.