прил. 1. asan yaralanan; 2. tez soan, tez inciyən; 3. zəif, dişbatan; zərbəyə dözümsüz; müqavimət göstərə bilməyən; ◊ уязвимое место ən zəif yer.
прил. 1. asan yaralanan; 2. tez soan, tez inciyən; 3. zəif, dişbatan; zərbəyə dözümsüz; müqavimət göstərə bilməyən; ◊ уязвимое место ən zəif yer.
-ая, -ое; -вим, -а, -о. см. тж. уязвимость 1) Такой, которого легко ранить. Уродился уязвимым со всех сторон. Лежащий человек менее уязвим, чем стоящий. * Старые животные были мало уязвимы для копий и
Полностью »