ФАРАКЪАТУН

гл., ни вуж; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; фаракъат авун, фаракъат тавун, фаракъат тахвун, фаракъат хъийимир кьейи кас сурук кутун. Дидедиз цӀуд аял хьана. Бубадал чан аламаз ругуд велед фаракъатна. Дидеди чаз мукьвал-мукьвал тикрардай: "Зун рикӀяй ругуд тӀеквен акъатнавай диде я, балаяр". Ж. Гь. Руьгьдин, рикӀерин къелечи. А чӀавуз гуьмбетдал «Инал Сулейман фаракъатнава» лагьана кхьенвачир. Ш. Шабатов. Сулейманан сур ва гуьмбет || ЛГ, 2004, 12. ӀӀ. Синонимар: кучудун, секинарун.

ФАРАКЪАТДИЗ
ФАРАС