сущ.: -и, -а; -ар, -ри, -ра сада масадаз ийидай рикӀ тӀардай гаф(ар). Чуруйриз рех яна абурлу яз аквазвайбурун сиверайни эдебсуз экъуьгъунрин ванер акъатзавай. А. И. Самур. Амма абуру вирида и сикӀрез: «вавай рекьидалди инсан алдатмишиз жедач, фендигар...» - лугьуз экъуьгъиз хьана. Къ. М. Фендигар сикӀрен эхир. «Вич тухвиляй къизмиш хьанвай кчан хва я», - лугьуз экъуьгъзавай ротадин командирдиз гишин аскерри. А. Къ. Фу гадарунин буйругъ.
* экъуьгъун(ар) авун гл., ни низ сада масадаз рикӀ тӀардай гаф(ар) лугьун. - Ваз тахьана бес тамавай ваказ лугьузвани? - вичи экъуьгъунар ийизватӀани, гадади сабурлувал хуьни сел куьтягь хьайи вацӀ хьиз Дагъларин сагьибдин хъел элекьарзавай. Б. Гь Заз эвера.