КЪАБАЧИ

араб, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) масад(бур) алцурариз алахъдайди, масадбур хъуьруьн патал зарафатар ийидайди. Ам къабачи я. Вун адав акьван эгечӀмир. 3. Э. Рекьер сад туш. Камалан хва Лукьман луьл тир. Ам къеневайда гузвай буйругъдалди рахазва... Алло! Акуналди чир жедач кьван! Зун и къабачидиз вуч ийидатӀа тийижиз амукьна. 3. Э. Рамзият. 2) бегьемсузди, дуьз рахан тийизвайди, тапарарзавайди. – А-йа-йай, Малла Керим, фекьидиз къабачидин амалар авун кутугнавач хьи! Нагагь, вун зи тай-туьш тиртӀа, за вун хам якӀувай къакъатдалди гатадай. Гъ. С. КӀири Буба. Синоним: кваса.

КЪАБАХ
КЪАБАЧИВАЛ

Digər lüğətlərdə

вы́дровый Интерпо́л купели́ровать подми́гивание пропа́рываться фиста́шковый звона́рь моториза́ция ненатура́льно однозаря́дный о́йканье подтя́гиваться поля́нин рыболока́ция театрализова́ть выжлок здравствуй поток anenterous Eleatic fanlight iambi near to reason down бурка