ƏZİYYƏT

\[ər.\] сущ. азият (1. азаб, жафа; тӀал, тӀал-квал; əziyyət çəkdirmək азият чӀугваз тун, азият (азаб) чӀугуниз себеб хьун, азият гун; əziyyət çəkmək азият чӀугун, азаб чӀугун, тӀал чӀугун; əziyyət olmaq азият хьун, азиятдиз (зегьметдиз, четинвилиз, къайгъудиз) себеб хьун; əziyyət vermək (etmək, eləmək) азият гун (авун), инжиклу авун, нарагьат авун; əziyyətə salmaq азиятдик кутун, жафа гун, нарагьат авун, азиятдик акатуниз себеб хьун; 2. залан кӀвалах, чӀехи зегьмет, гзаф залан, зегьмет алай ва четин кӀвалах; əziyyət çəkmək азият чӀугун, гзаф кӀвалахун, зегьмет чӀугун, гзаф зегьмет алай кардал машгъул хьун; 3. əziyyətlə нареч. азиятдалди а) азабдалди, гзаф четинвилелди, азият чӀугваз-чӀугваз; б) гзаф азиятар (азабар) гана).