ГОРЧИЦА

мн. нет горчица (ччиляй экъечIдай затI; гьа затIунин дувулрикай расдай, хуьрекдихъ галаз ишлемишдай кудай затI). ♦ после ужина горчица хуьрекдилай кьулухъ горчица, хинкIар тIуьрдалай кьулухъ гъайи серг.
ГОРЧИТЬ
ГОРЧИЧНИК

Значение слова в других словарях