ГОРЧИЦА
мн. нет горчица (ччиляй экъечIдай затI; гьа затIунин дувулрикай расдай,
хуьрекдихъ галаз ишлемишдай кудай затI). ♦ после ужина горчица хуьрекдилай кьулухъ горчица, хинкIар тIуьрдалай кьулухъ гъайи серг.
урус, сущ.; -ди, -да ягълу хуьрек тӀямлу хьун патал махсус хъчарикай гьазурдай затӀ. Ни кьведай затӀарихь галаз кӀвалахайдалай кьулухь гъилер гор
Tam oxu »-ы; ж. см. тж. горчичка, горчичный, с горчичкой 1) Травянистое растение сем. крестоцветных с желтыми цветками и плодами - стручками (семена используются в пищевой промышленности, медицине и технике) 2
Tam oxu »