ЖИН

1. din. cin, əcinnə; 2. məc. xırdaca, lakin çevik, zirək, cıvrıq (uşaq haqqında); * жинерар акатун a) cini tutmaq, cin atına minmək, cin başına (beyninə, təpəsinə) vurmaq, cinlənmək, bərk hirslənmək, qəzəblənmək; b) cin tutmaq, dəli olmaq, çıldırmaq; жинерар кутун cin atına mindirmək, bərk hirsləndirmək, cinləndirmək, qəzəbləndirmək; жин-шейтӀан cin-şəyatin, cinlər və şeytanlar.