сов. 1. üz vurmaq, üz çəkmək; обить сундук железом sandığa dəmirdən üz çökmək; 2. çırpmaq; обить плоды с дерева ağacdan meyvə çırpmaq; 3. yırtmaq, dağıtmaq; 4. zədələmək; обить штукатурку стены divarın suvağını zədələmək.
сов. 1. üz vurmaq, üz çəkmək; обить сундук железом sandığa dəmirdən üz çökmək; 2. çırpmaq; обить плоды с дерева ağacdan meyvə çırpmaq; 3. yırtmaq, dağıtmaq; 4. zədələmək; обить штукатурку стены divarın suvağını zədələmək.
1. ягъун (цлаз чарар); чIугун (стулдал парча). 2. гатIкIун, яна кIвадрун, яна вигьин, яна авадрун (ттаралай емишар ва мсб)
Полностью »обобью, обобьёшь; обей; св. см. тж. обивать, обиваться, обивание, обивка что 1) а) Ударами повредить поверхность или края чего-л. Обить штукатурку. Обить края чашки. б) отт.; разг. Ударяя руками, нога
Полностью »