ПОВОД

ПОВОД I

м (мн. поводы) bəhanə, səbəb; ◊ по поводу dair, xüsusunda; дать (подать) повод əlinə bəhanə vermək.

ПОВОД II

м (мн. поводья) cilov, yedək; ◊ быть на поводу məc. öz fikri olmamaq, özgənin sözü ilə oturub-durmaq, ...əlində alət olmaq.

ПОВЛИЯТЬ
ПОВОДИТЬ

Значение слова в других словарях