РАГЪУЛАРУН

гл., ни вуч; -да, -на; -из, -зава; -а, - ин, -рай, -мир; рагъулар авун, рагъулар тавун, рагъулар тахвун, рагъулар хъийимир 1) рагъул гьалдиз гъун. 2) куьч. тӀебии гьалдай акъудун. Вун хьтинбуру намуслу инсанрин къанажагъ рагъуларэава. Уьмуьрдин мярекатарни заланарзава. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. Къе, вучиз ятӀани, варз авач, адан чкадал кьалу леке экъечӀнава. Цаварни, хъурхъ алтаддай хьиз, къалу экуьнив гьакӀ рагъуларнава. М. В. Гьарасатдин майдандал.

РАГЪУЛ
РАГЪУЛВАЛ

Digər lüğətlərdə

берло́жный глумли́вость плати́ться убеди́тельность фидеи́ст хамьё чирки́ зубоска́льство ла́ри открыва́ние подча́лок позапрошлого́дний проже́чься типча́к aboiteau boysenberry cavity dissipative hurdling Peeblesshire semis snow off u жухнуть раздор