ТУПОЙ

прил. 1. küt; 2. məc. zəif, ağır; у него тупой слух o ağır eşidir; 3. məc. ifadəsiz, mənasız; тупой взгляд ifadəsiz baxış; 4. məc. korazehin, anlamaz, qanmaz, fəhmsiz; 5. məc. az, zəif, az hiss edilən, daimi (ağrı); 6. məc. aciz, korafəhm, müti.

ТУПОГОЛОВЫЙ
ТУПОКОНЕЧНЫЙ

Значение слова в других словарях