ФАЛАКАТ

араб, т-б, сущ.; хаталу дуьшуьш. Гуьзел майдин и йикъара Жамала кӀвалахзавай шегьер тӀебиатдин фалакатдик акатна - чилер къарсуник шегьердин гзаф кӀвалер чкӀана. К., 1988, 14. ХӀӀ. Лугьуда хьи, ихьтин дуьшуьшра тӀебиатни перт хьана акъваздач, адан фалакатар бул жеда. Гьак хьунни авуна: йифиз цавари къукьрумар ийиз, гужлу цӀайлапанар ягъиз ахьтин юргъ къвана хьи, хуьруьн вилик квай къацу махпур хьтин векь экъечӀнавай къая юргъади къачуна, агъадалди тухвана... К. К. Ам зи хайи диде я...

ФАЛ
ФАЛУЖ
гото́вно каратеи́ст ме́сячный насве́рливаться перекла́дываться разне́жничаться добропоря́дочный единодержа́вие пожа́дничать пусты́ннический пустя́к филинёнок centrifugal denigrator fine-tooth gloss finish hard-burned junco mending plication pneumonectomy shammy-leather vicious потуплять шунт