ХЪИЧИН

гл., вуч; -еда, -ена; -ез, -езва; -ич, -ен, -ирай, -имир; хъичин тавун, хъичин тахвун, хъичин хъийимир 1) жими затӀ (яд, нек, иви) стӀалар яз гадар хьун. Сивяй иви хъичена, лацу свах акъатна, чилел аватна, квахьна. 3Э. Муьгьуьббатдин цӀелхем. Суриядин кьецӀил хурариз ивияр хъичена, гапурдилай ивидин пар къарагъна. М. В. Гьарасатдин майдандал. 2) куьч. гьар патахъ чукӀун (нур, экв). Къени ам лап фад, Шалбуз дагъдин къуьнерихъай лаз-яр дагълариз, гуьлчименриз хъичин тавунмаз, инал атанвай. Ж. Байрамалиев. КӀарасдин тӀурар.

ХЪИЦИКЬДИН
ХЪИЧИРУН

Digər lüğətlərdə