ЭВИЧӀУН

(-из, -на, эвичӀ) f. 1. düşmək, enmək; ламрал акьахун – са айиб, эвичӀун – кьве айиб. Ata. sözü eşşəyə minmək bir ayıb, eşşəkdən düşmək iki ayıb; 2. məc. enmək, yerləşmək, sakin olmaq, köçmək (dağdan arana); * нер эвичӀун fırtıq axmaq (burundan).