ЭПИКУРЕИЗМ

м мн. нет epikürçülük (1. qədim yunan materialist filosofu Epikürün dinə qarşı yönəldilmiş fəlsəfi nəzəriyyəsi; 2. həyatın mənasını kefdə, eyş-işrətdə, rahat həyatda görmə).

ЭПИКУРЕЕЦ
ЭПИКУРЕЙСКИЙ

Digər lüğətlərdə