RÜCU

is. [ ər. ] klas. Geri dönmə, qayıtma, ricət (etmə).
□ Rücu etmək1) müraciət etmək.
[Nəsir Fərraş:] Şahzadə buyurdu ki, bu axşam bir mənim hüzuruma gəlsin ki, bir vacib işim var, ona rücu edəcəyəm! M.F.Axundzadə.
Amma yaxşı olardı ki, hər məsələnin həlli üçün qazı cənablarına, yaxud Şeyx Nəsrullaha rücu edəydiniz, çünki elmdə mənim o qədər qüvvətim yoxdur. E.Sultanov.
Naməlsəm məhəlləsi yenə Əliyə rücu etdilər. N.Nərimanov;

2) qayıtmaq.
İndi məqalənin baş mətləbinə rücu edib deyə bilərik ki, mərəzlərimiz çox isə də, onların ümdəsi və mühliki cəhalət və nadanlıqdır. F.Köçərli;

3) geri dönmək (yoldan); geri almaq, geri götürmək (sözünü).
RÜBLÜK
RÜFƏQA

Значение слова в других словарях

горбуно́к механотерапи́я помпе́зно проплева́ть соколо́к штампова́ться вы́чурность исха́живать калори́йность кля́узный конфирмацио́нный овчи́нка выделки не стоит перфоле́нта гугля перепонка тщательный charming decagonal dodoism faunal frater Pictor Rouen duct secretaryship коварство