TƏBƏRZİN

is. [ ər. ]
1. Baltaya bənzəyən qədim silah. Orta Asiyanın qədim tayfalarının silahları ox, nizə, qılınc və təbərzindən ibarət imiş.
2. Keçmişdə: dərvişlərin gəzdirdikləri aypara şəklində baltacıq.
Boynundan bir çox kiçik və iri muncuqlar asmış bir dərviş əlində kəşkül və təbərzin oxuya-oxuya gedir. A.Şaiq.

Этимология

  • TƏBƏRZİN Təbər farsca “balta” deməkdir. Təbərzin “aybalta” (“allebarda”) kimi başa düşülür, zərbə baltasıdır (zin, zən “vurma” deməkdir)
TƏBƏRRÜK
TƏBƏSSÜM
OBASTAN VİKİ
Təbərzin
Təbərzin — Yaxın Şərq xalqlarının ordusunda piyadaların döyüş silahları. Azərbaycan ordusunda oturaq zümrələrdən (tatlardan, talışlardan və s.) yığılmış qoşunda təbərzindən istifadə olunurdu. XIX əsrdən sonra təbərzin dərvişlər üçün simvolik bir əşya olmuşdu.

Значение слова в других словарях

вчерти́ть забухать кони́ще ми́лка рояли́ст тривиа́льно абрико́с в один глото́к голубево́дство едва́ ли не зада́ром отуре́читься пра́вка прито́м амуры Бездеж как blatant reluctance unambitious undelegated undreamed-of unveiling обливка проходной