ALİBİ
сущ. юрид. алиби (нахождение обвиняемого в момент совершения преступления в другом месте как доказательство его невиновности)
alibi1 n (pl alibis) hüq. 1. alibi; dubious ~ şübhəli alibi; faked ~uydurulmuş alibi; to prove an ~ alibini sübut etmək; to establish ~ alibi tapmaq /
Полностью »das; -s, -s bəhanə, cinayət baş verən yerdə olmamadığı üçün dəlil, alibi; ein ~ haben alibisi olmaq, bəhanəsı olmaq
Полностью »
