I
прил. верховой, конный. Atlı dəstəsi конный отряд
II
сущ. всадник, наездник. Bir dəstə atlı группа всадников
1. sif. At minmiş, süvari. Atlı qoruqçu. Meşənin dalından bir neçə atlı əsgər göründü. – Rüxsarə başını qaldırıb atlı adama baxdı
Полностью »I. i. rider, horseman*; (qadın) horse woman* II. s. mounted; ~ ordu Cavalry; ~ polis mounted police; ~ alay mounted detachment
Полностью »1. прил. миях, балкӀандал акьахнавай; atlı əsgər миях аскер; 2. прил. балкӀан авай; atlı kəndlilər балкӀан авай лежберар; 3
Полностью »ATLI (ata minmiş adam) Dərənin o biri tayında yoxuşun başında bir atlı dayanmışdı (Ə.Məmmədxanlı); ÇAPAR Kəblə Bəybala çaparı hörmətlə qarşıladı (H
Полностью »ATLI – PİYADA A kişi, gəzməyin elə bir ləzzəti piyada getməkdir, atlı getmək ləzzət verməz (Ə.Haqverdiyev)
Полностью »