Lüğətlərdə axtarış.

Mihrəngiz Qadınəfəndi (15 oktyabr 1869, Soçi – 12 dekabr 1938, İsgəndəriyyə) — 35-ci Osmanlı sultanı V Mehmedin üçüncü xanımı. == Həyatı == Mihrəngiz xanım 15 oktyabr 1869-cu ildə Rusiyanın Soçi şəhərində dünyaya gəlmişdir. Ailəsi əslən ubix olub, əsl adı Fatmadır. Davam edən Rusiya-Osmanlı müharibəsi səbəbilə ailəsi İstanbula köçmüş, burada azyaşlı Fatma saraya təslim edilmişdir. Sarayda xüsusi təhsil və piano təlimi alan Fatmanın adı dəyişdirildi və Mihrəngiz qoyuldu. Çox keçmədən sarayda Şahzadə Mehmed Rəşadın nəzərini cəlb etdi və 4 aprel 1887-ci ildə onunla vəliəhd sarayında evləndi. 2 mart 1888-ci ildə yeganə övladı olan Şahzadə Ömər Hilmi Əfəndini dünyaya gətirdi. 1924-cü ildə digər ailə üzvləri ilə birlikdə ölkəni tərk etdi və oğluyla birlikdə İsgəndəriyyəyə getdi. Çox keçmədən 2 noyabr 1935 tarixində oğlu burada iflic oldu və vəfat etdi. Özü isə 12 dekabr 1938-ci ildə İsgəndəriyyədə vəfat etdi və cənazəsi burada dəfn olundu.

Yelena Mehrani — Varaz Qriqorun qızı, Qafqaz Albaniyasının şahzadəsi və Ermənistan knyaginyası. Qriqor Mamikonyanla evlənmişdi. Varaz Trdata kömək edərək Müqəddəs Qriqorinin çənəsini ona göndərmişdi. Övladı olmamışdır. Onun xahişi ilə Qriqor Aruç kilsəsini inşa etdirmişdir.

Şəhrəngiz və ya Şəhraşub – qədim və orta əsrlər Şərq poeziyasında, o cümlədən Azərbaycan ədəbiyyatında şəhәr hәyatının, mәişәtinin, müxtəlif sənət adamlarının tәsviri vә tәrәnnümü ilә bağlı şeir. == Haqqında == Azərbaycan poeziyasında Məhsəti Gəncəvi şəhrəngiz poetik janrının gözəl nümunələrini yaratmışdır. Bu janrda əsasən sadə zəhmət adamları, müxtəlif peşə sahibləri vəsf edilir. Füzulinin «şəhraşub» və «şəhrəngiz» adlanmalı bir silsilə şeiri vardır. «Şəhraşub» musiqidə də olub, «Şur» muğamında ayrıca bir guşə imiş və çalına-çalına orta əsrlərdən günümüzə qədər gəlib çatmışdır. Orta əsrlərin dərinlərində şairlər ayrı-ayrı şəhərləri və şəhər sənətkarlarını söz meydanına çəkən silsilələr yaradaraq adına da şəhraşub demişlər. Əvvəllər bu şeirlər daha çox satirik, ifşaçı biçimdə yazılırmış ki, hər birinin doğulması şəhəri də vəlvələyə salırmış, ədəbiyyatda da hay-küy doğururmuş. Şəhraşub yazdığına görə müxtəlif cəzalara məruz qalanlar, hətta dili kəsilənlər barədə tarixin şahidliyi var. Sam Mirzə «Töhfe-yi Sami»sində Hərfi İsfahani deyilən şairin Gilan əhlinin həcvinə şəhraşub yazdığını, buna görə də müttəhim bilindiyini, dili kəsildiyini yazır. Türkdilli ədəbiyyatda bu şeir şəklinə həvəslə müraciət edilmiş və onun bir sıra maraqlı örnəkləri yaradılmışdır.