ayıb
ayıb
is. [ər. eyb] 1. Utanılacaq şey, utanmağa səbəb olan hal; ar, biabırçılıq. Ayıb iş. –Ayıbsöyləyəninaybınısöylərlər
Полностью »I сущ. 1. стыд, позор. Ayıb bilmir не знает стыда 2. разг. изъян, недостаток II прил. 1. постыдный, позорный
Полностью »I. i. 1. shame, disgrace, ignominy; 2. defect; blemish; ~ olmaq to be* disgrace (to); ~ı olmaq to have* a defect / blemish; ~ı olmamaq to have* no def
Полностью »[ər. eyb] сущ. айиб (1. регъуь хьуниз себеб жедай гьал; ар, беябурчивал; ayıb iş айиб кар; 2. рехне, синих, кимивал, нукьсан); aybı açılmaq айибар ахъ
Полностью »