1. Gədik. 2. Bax: girvə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca dağların başında, Duman olur, çiskin olur
Dərviş və qələndərlərin əllərində gəzdirdikləri və diləndikləri şeyləri içinə qoyduqları qab (kəşkül hind qozunun qabığından hazırlanır)
"Kokəb" (kövkəb) sözünün cəmi olub “ulduzlar” deməkdir.
Yalançı. Əgər şahdan bizə qəzəb olmasa, Qəzəb atəşindən əzab olmasa, Ortalıqda çuğul, kəzzab olmasa, Dünya bahar olar, boran, qar olmaz!
Kimi, tək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qışın böyük çillədən sonra gələn 20 günü.
Xovsuz palaz növü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uşaqlıqda bir dəfə məni anam ayaqyalın kilim üzərində gəzdirib
əsli: yunan Kilsə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der, biz də düşdük selaca, İçimizdə törüyübdü elaca, Əlim yetməz Qıratınan qılıca, Mən bu kil
Kinli, kin saxlayan, ədavət bəsləyən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qul deyərlər qulun boynun burarlar
Bax: girdin-girdin. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: girdiyar.
1. Səsini kəsib susmaq, dinməmək. 2. Sakitləşmək, ovunmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gördün pullarını əzib özünə qaytaranda nə kiridi
Sakitcə, susmuş halda, dinməz-söyləməz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dinməzcə atı saxladı. Nigar da dayandı
Ox yayının iki ucuna tarım bağlanan ip. Ədil şah dedi: – Demək, sənin gücün çatmayan şey yoxdu. Şah İsmayıl dedi: – Xeyr, var
Ox yayının iki ucuna tarım bağlanan ip. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Giriş şəklində də rast gəlinir
1. Səs təqlidi: birdən. 2. Dialektlərdə tən mənasında da işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə belə qatlamaq istəyəndə qılınc kirt ortadan qırılı
Bax: girvə (2-ci mənaya). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əlli nədir, altmış nədir, yüz nədir... Mən bilmənəm hərzə-hərzə söz nədir
Ulduz. Kokəb bədirlənsə, yenə ay olmaz, Nə qədər çalışsa, yoxsul bay olmaz. Xilaskarın heç əməyi zay olmaz, Buyur, Lələm, iltifatə gəlmişəm
Zehinsiz, korazehin, küt. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ay korafəhim! Bəyəm korsan, görmürsən ki, Çənlibelə, qoç Koroğlunun oylağına gedirəm? (“Mərcan
Bax: korafəhim. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Zərb aləti, nağaranın bir növü, iri təbil. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ağacla çalınan iri nağara. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu, gəldilər savaş qurmağa, Qoçaqların muradını verməyə
Yer şumlamaq üçün kənd təsərrüfatı aləti. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Dastanda silah kimi işlədilir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Belindəki kotan zəncirini açıb əlinə aldı
Köp, çox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ailə üzvləri, ata-ana, hamı birlikdə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir bölük köç-külfətim var. Gəl məni tərkinə al bir yana qaçırt
Yaxşı bəslənmiş (at haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İgidlər oylağı o Çənlibeldə, Daşdan qala quran qoç Koroğludur
Balaca boylu qüvvətli kəl. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Kökə, kömbə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: kömlək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qarı. Dünyada ustadlar dilində iki cür qarı var – biri köpəyi qarı, biri ipəyi qarı. Bu qarı ipəyi qarılardandı
Körpü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gumbur-gumbur. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəvə balası. Yeriyir mayalar dalında köşək, Dünyaya gələnlər bir gün köçəcək. Varlı yalan desə, yoxsullar gərçək, Varlının sözünü sözə tutarlar
Dəvə balası. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qızıl ov səqərli, köşək dönümlü, Dəyirman madarlı, ac qurd yeyimli, Dovşan beli ipək, xəyyatə yalı, Tavustə
Ev, daldanacaq; imarət, qəsr, kaşanə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkarlar bata bilməyən, Comarddar tuta bilməyən, Köşkünə yata bilməyən, Niyar, Çə
Bax: kokəb.
Cənnətdə olan bulaq. Səyyad deyər, sana namə gətirdim, İçmişəm kövsərdən bada, gəlmişəm. (“Səyyad və Sədət”)
Taxıl əkilmiş yer; zəmi; taxılı biçilmiş tarla. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dağlarda, daşlarda, kövşənlərdə Alı kişinin ayağı dəyməmiş bir qarış da
Göynəmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Musiqi alətləri üçün tikilmiş torba, çexol. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bunu deyib Bəlli Əhməd sazı ipək köynəkdən çıxartdı
Övladlığa götürmək əlaməti olaraq körpə uşağı köynəyinin yaxasından keçirməkdən ibarət adət. Ziyad haramının arvadı Şarabani İrvahımı köynəyinin yaxas
Könül. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der, bu türkünü söylədüm, Kimsə bilməz kainatda neylədüm, Hər nə etdim dost, köyüldən eylədüm, Dəxi canda
Bax: kuy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Astana, kandar. Şah-Xuban, mənim ərzi-halımı, Əlbət-əlbət nazlı yara deyərsən! Xəstə düşdüm, qaldım onun kuyində, Üzü dönmüş sitəmkara deyərsən!
Dağ, çox hündür yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Atlayun Ərəbatun yeyinlərini, Soyun başdan-başa əyinlərini, Çırağan eyləyün çiyinlərini, Gəzün kuhd
Divarın, hasarın altından su axmaq üçün açılan deşik, dəlik. Qurbani istədi su kulufundan başını çıxartsın, birdən başı keçdi tülkü tələsinə, çalışıb
Ərləri ortaq olan qadınlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: ku.