Haçan, nə vaxt. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bəla, dərd, müsibət, fəlakət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu əyilməz yağıya, yada, Mərdin əskik olmaz başından qada
Bax: qədəmək.
Qadın. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Baş. Aldı Kərəm, görək kəllədən nə soruşdu: Bir suval sorayım, xəbər ver mənə, Sən də bu dünyada vardınmı, qafa? Heyvanmıdın, insanmıdın, nə idin? Dür
Qəflətdə olan, xəbərsiz, diqqətsiz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu ürəyində dedi: – “Ay qafil, gəl adını de, özünü tanıt”
Bax: qəfilə.
Birlikdə yol gedən atlılar və s. dəstəsi; karvan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qəflə, qəflə-qatır şəklində də işlənir
Yırtıcı heyvan; pələng. Bu səsə dağdan bir qaflan çıxıb aşağı gəldi. Dəryadan çıxan aslan Seyfəlmülükün dərya tərəfdə olan yoldaşlarını, dağdan gələn
Qədim türklərdə geyim növü; don. Arxalıq kimi qaftan da qol, gövdə, ətəkdən ibarətdir, ancaq arxalıqdan fərqli olaraq qaftan uzunətəklidir
Qaftanlıq parça, gəlinlik parça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kükrəmiş, qəzəblənmiş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kükrəmiş, qəzəblənmiş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəylər, biz səhra qurduyuq, Quzu qapmaq işimiz. Qağan aslanlar yatağı, Sərp qayadır daşlarımız
Çığırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Danqıltı, gurultu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qayıl.
Bax: qayım.
Allahın adlarından biri. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaxınc, üzə vurma, tənə etmə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızmaq, qəzəblənmək, vurmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaxaraq, qaxıb. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qarışıqlıq, hay-küy, çığır-bağır, mübahisə, qovğa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz balam, qalx, ayağa dur indi, Duşda gördüm Dəmirçioğlu qaldadır
Qələbəlik, çoxluq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çoxluq, qarma-qarışıq hər hansı bir kütlə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik müdafiə tikilisi, kiçik qala; sığınacaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəmirçioğlu baxdı ki, yolun qırağında bir qalaça var
Toy gecəsi gəlinlərin başına geydirilən bir növ taxtadan olan tac, gəlin tacı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalanı, digərləri, özgələr, geri qalanlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaldırınca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qılınc zərbəsindən qorunmaq üçün sipər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Söyləyim sözlərin eylə diləzbər, Şirin nəsihətim qıl sinədəftər: İgidə lazımdır
Xalı, gəbə, xalça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalınca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Toyun başlandığı gün oğlan tərəfindən qız tərəfinə göndərilən hədiyyələr. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Canı bərk, ətli-canlı. 2. Qalın, yoğun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Mən yaman kökəlmişəm
Toyda verilən başlıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalxan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalxmaq, ayağa qalxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sınıq düşmüş, aciz, düşkün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qəmə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qan-qan deyən, qan tökmək istəyən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Giziroğlu naməni oxudu. Gözləri döndü qan çanağına
Sidiyə qan getmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hara, necə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhərin arxa tərəfində şey bağlamaq üçün olan qayış bağlar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydanda açıb savaşı, Düz eyləyib dağı, daşı, Qançırğadan qa
əsli: ərəb Qandal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biçarə Eyvaz o zaman huşa gəldi ki, boynunda kündə, qolunda qandal, ayağında qandalaq qaranlıq zindan
Hansı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hanı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qane. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydana girəndə meydan tanıyan, Haqqın vergisinə mən də qanıyam. (“Koroğluynan Dəli Həsən”)
Qanlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Al-əlvan ipək parça; bu parçadan tikilmiş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qanovuzun yüngül, zərif (bursa) və ağır (tafta) kimi növləri var
Qantarğa. Ata vurdum qantarma, Qan elərsən, qurtarma... (“Arzı-Qənbər”)