Gumbultulu; uğuldayan və gurlayan səs. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gurultu ilə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Top açılar qalasından, Haq saxlasın balasından, Koroğlunun nalasından, Hər yan gumbur-gumburlanı
Gurultu səsi çıxarmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: gumbur-gumbur. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qulaq. Yatmışdım guşuma gəldi bir səda, Ala gözlərinə qurban olduğum! Bir dərdə düşmüşəm, olunmaz çara, Ala gözlərinə qurban olduğum!
fars. guşə – bucaq, künc; nişin – nişəstən feilinin kökü olub, mürəkkəb sözlərdə “oturan”, “oturmuş” mənalarını verir Cəmiyyətdən, adamlardan qaçan ad
Oğru, yolkəsən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ərzurumun gədiyinə varanda, Orada rast oldu mənə dörd güdü, Salam verib birisindən soruşdum, Biri ərəb,
Bax: kuh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ay ağalar, qovğa günü gələndə, Başı ağrur, naçaq olur müxənnət
Qızıl və ya gümüş tellərindən, habelə onlara bənzədilən materiallardan qatışığı olan sap // həmin sapla işlənmiş, üzərinə bəzək vurulmuş
Bax: gülabətin. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qırmızı, al. Ay ariflər, bu dünyanın üzündə Təzəcə açılan güllər sevinsin! Başı ağ ləkəli, gülgəz yanaqlı, Telləri dağıdan yellər sevinsin!
1. Ağı söyləmək. 2. Türkü söyləmək. 3. İnildəyərək söylənmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qarşu yatan qarlı dağlar, Baxar qarına gümrənər
Zümzümə etmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İsabalı Dünya xanımnan Koroğlu olan quyunun başına getdi, quyunun ağzınnan daşı götürdü, gördü quyuda Kor
Pişik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qeyd: Digər nəşrlərdə bu bənddən gürbə əvəzinə, girvə, kirvə sözləri işlənib
Zirək, çevik, güclü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləş, tutaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləşmək, bir-biri ilə güc sınamaq, pəhləvanların güləşməsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Guruldamaq, gurultu salmaq, nərə çəkmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qədimdə silah kimi işlədilən, baş tərəfi enli, ağır dəyənək. Keyxan gördü əmuddan bir murad hasil olmadı, yenə bir dəli nərə çəkib dedi: – Cavan, budu
Qədimdə silah kimi işlədilən baş tərəfi enli, ağır dəyənək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Söyləyim sözlərim eylə diləzbər, Şirin nəsihətim qıl sinədəf
Bax: küştü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qılınclar sındı, töküldü, əl elədilər nizəyə, nizədən də kar çıxmayanda atdan düşüb başladılar güştüyə
Bax: göygi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Yol, keçid, keçmə. 2. Gediş, səfər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Həsən bəyəm, gəlləm dilə, Misri qılınc allam ələ, Güzarımdı Çənlibelə, Ərəb atım
Yol, keçid, keçmə. Zeyd Bağdad şəhərinə gəlib çatmışdı. Güzarı düşdü reyhan bağına. (“Leyli və Məcnun”)
Bax: güzar.
Bax: güzar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Payızda. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bir şeyin fərqinə varmayan, diqqətsiz, xəbərsiz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xəbəri olmadan, xəbərsizcə, fərqinə varmadan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Məlumatı olmayan, xəbərsiz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Məlum olmayan, görünməyən, meydanda olmayan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çox; nəticədə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qazi, din uğrunda savaşan, düşmənə həmlə edən, islam düşməni ilə döyüşən müsəlman. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qeyrət. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qeyri, başqa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Allahın adlarından biri, bir kimsəyə və ya bir şeyə möhtac olmayan, zəngin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qənim. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Rəqib, qarşılıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Din yolunda vuruşma. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Rəqib. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Meydan oxutmaq üçün döyüşçü seçmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düşmənlə qarşılaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qıjıldamaq, vıyıldamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yerinə yetirilməsi müqəddəs bir qüvvətdən istənilən dilək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Ağacın bucaq şəklində ayrılmış gövdəsi və ya budağı // ümumiyyətlə, haça şəklində olan. 2. Dustaqların qaçmaması üçün istifadə olunan əşya
Kibaşlı, üstüörtülü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kürdoğlunun elə uşaqlıqdan belə bir xasiyyəti var idi ki, hər şeyin düzünü sevərdi
Aqlı çıxarmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu sözünü haxlar, Dostun, düşmənini yoxlar, Qızıldan kəsdirər mıxlar, Gümüş nallar ərzan olsun
Bir ölkənin başında duran, onu idarə edən (padşah, hökmdar, xan və s.). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yeddi yüz nəfər Göycəbeldə Koroğlunun başına yığ