Göy qurşağı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qarı nənə öz qurşağını uzadıb, göyün üzünə yeddi qələmlə yeddi zinət vururdu
Qarışqa. Qarıncalar yuvasını qayırdı, Gözəl kəklik balaların doyurdu, Fələk vurdu, gözüyaşlı ayırdı, Aram düşüb nazlı yardan gencə, hey!
Qarışqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkar üstümüzə qoşun göndərdi, Qırın, dəlilərim, eyləyək cəngi! Çıxın qarıncatək dolun hər yandan! Bilin ölk
Burma, axta, axtalanmış qoç. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qamarlamaq, tez-tələsik tutub götürmək // ikiəlli tutmaq, yapışmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qızlar bayaq Bəlli Əhmədi qarmaladılar, dartıb xotka
Qarşı, üz-üzə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yapıncı. Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz bölgələrində işlənir. Sürünün bir çobanı var idi ki, yeddi alaçığın keçəsindən özünə bir qartı (yapıncı) tikdir
Qolun bazu sümüyü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolbaq, bazubənd. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxalamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tutaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qəhqəhə ilə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xəbər və ya məktub aparıb-gətirən adam; çapar, elçi. Qasid yardan yaman xəbər gətirdi, Mənə nə əcayib hal oldu bu gün
Xəbər və ya məktub aparıb gətirən adam; elçi, çapar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qasid qasidin dalına düzülmüşdü
1. Dağın, təpənin hündür yeri. 2. Yəhərdə: qaltağın (yəhərin ağacdan olan hissəsi) dalında və qabağındakı çıxıq, dik
Qorxudan sidik buraxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qaşov. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Heyvanların tozunu, çirkini qaşıyıb təmizləmək üçün dəmirdən dişli alət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir gün Koroğlu tövləyə gəlib gördü Dəli Mehtər
Yan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bərk, möhkəm. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ox atılır sağı-soldan, Qatı yay güc istər qoldan, Peykan ora dəyən yerdən
Qat-qat, dərin. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qəbrimi qaz qatı-qatı, Üstümdə bəzət Qıratı, Haqqın bir gün qiyamatı Oluncan gözlərəm səni
Eşşəklə madyanın cütləşməsindən törəyən ev heyvanı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Keçəl Həmzə Koroğlunu tanıyıb qorxusundan qaçıb qatırın dalında gizl
Dəfə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qovurma. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
ərəb. kavvad Oğraş, pozğun. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sona çatan döyüş, bitən gurultu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dalaşma, bağırtı, döyüş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qucaqlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Birləşdirmək, qovuşdurmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qohum-əqrəba; qövm. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qohum-qardaş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qovun. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qəmli, narahat, qayğılı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yana çəkilmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Razı olan, razılaşan, etiraf edən, etiraz etməyən. O məhrəm sirrinə əyyarlığım yox, İqrarıma, bil ki, inkarlığım yox
1. Uca, bərk, zil. 2. Möhkəm, ağır, tutarlı. Qayım-qədim (qaim-qədim) şəklində də işlənir. Qayım olsun yar ovlağı, Budur yar gəldi, yar gəldi! Yıxıbdı
Qeyri. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sapmaq, çəkinmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Alıcı və yırtıcı quş çəngəli, caynaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəlli olur qoç igidin oymağı, Qaraş quştək çəkə, yırta qaynağı, Xınzır kimi qənim
Dəvə sürüsü, dəvə qatarı; dəvə saxlanan yer. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Əsirgəmək, gözləmək, himayə etmək, qorumaq. 2. İçinə dərd salmaq, buradan narahat olmaq, qəm yemək, qayğılanmaq, fikir etmək, qəm çəkmək
Şəriət hakimi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ay ağalar, ay qazılar, Ay bu gələn yar olaydı, Haqdan beləymiş yazılar, Ay bu gələn yar olaydı!
Qazlıq dağında yetişən cins at, qaçağan, güclü cins at. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mübahisə, dedi-qodu, səs-küy. Hüsnünə, gözəlliyinə aşiq olmuşam, De, nədən bağlanıbdır yolların, Baxış
Başqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, mən sözümdən dönmərəm, Səməndərəm, alışmışam, sönmərəm, Səndən qeyrəz huri görsəm sevmərəm, Qaldır ür
Şərq ədəbiyyatında məhəbbət rəmzi olan bu söz dastanlarda dağ adı kimi də işlənir. Sam tək-tənha yola düşdü, o qədər at sürdü ki, atasının torpağında
əsli latın sözüdür, Yuli Sezarın adından götürüb Ərəblərin Qədim Roma və Bizans imperatorlarına verdikləri ad
Qəzəb, hiddət, acıq. Gülgəz gördü yox, Abbasın pəhlivanlıq qeyzi gəlib başına. (“Abbas”)
Qəzəb, hiddət, acıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qeyzə gəlib hərdən nərə vuranda, Dəlilər qol-qola bağlayan mənəm, Qılınc çəkib mərd meydana girəndə
1. Çirkin, yaraşıqsız. 2. Qəbahətli, nalayiq, ləyaqətsiz. Seyfəlmülük fərağında, Gəzdim dərya qırağında, Bədiəlcamal sorağında, Qəbih camala uğradım