Olduğu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Möhkəm, yaxşı, səliqəli. 2. Tamam, bütün. 3. Bir ifçin – 4 naldır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki Rövşən Qıratı, Düratı ifçin yəhərləyib, at
Bax: iqrar. Ziyad xan dedi: – Oğlum, bu gün səbir elə, sabah keşişin qoyduğu iğrar tamamdı, yığışıb birlikdə gedərik sənin butavu gətirməyə
Bax: iqrar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sarığın əgri saranlar, Sabah bundan iğrar olur. Sarığı başdan gedincək, Dağılır, tarımar olur
Səmimi, sadiq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xalis sözü ilə flektivlik baxımından qohumdur. İxlas dost dünyada dostuna küsməz, Nə qədər incisə meylin
Oturub-durma, görüşüb əlaqə saxlama, qaynayıb-qarışma; söhbət. Bir gün meşə heyvanları – şir, pələng, ayı, tülkü, dovşan, bütün quşlar Məcnunun ətrafı
Oturub-durma, görüşüb əlaqə saxlama, qaynayıb-qarışma; söhbət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gəl qulaq as bu söhbətə! Bircə guş ver ixtilata! Sərim qu
Qoca, yaşlı, pirani. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Vallahi, yaşımın bu ixtiyar vaxtında mən gecənin oğlan çağında keşikçiləri yuxuya verib, xotkar qız
Qeyri-ixtiyari. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə bil ki, Kürdoğlunu ildırım vurdu. İxtiyarsız atı saxladı
Bəxt, tale. Qəhrəman, iqbalın tərsə dolanmaz, İnsan var ki, ondan qəlbin bulanmaz, İnsan var, evində ələk bulunmaz, Dindirəndə beşdən-beşə danışar
1. Təsdiq, etiraf, qəbul. 2. Qərar, qənaət, hökm. Ol cümə günündə, sübh namazında, Peyğəmbər o günü taci-sər oldu
1. Təsdiq, etiraf, qəbul. 2. Qərar, qənaət, hökm. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir ah çəkdim ərşi-zəminə düşdü, Ələm oxu bir-birinə ötüşdü, Namə gəli
Eldən öndə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sancmaq, dəlib keçirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İrəlidə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gəlin deyirəm nazlanır, Qız deyirəm xoruzlanır, Dalında qarpız gizlənir, İleydə buzxanası var
Bax: ilən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yetirmək, çatdırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ön, qarşı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Atla çapa-çapa hücum etmə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
At sürüsü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kəndləri, bağları, sürüləri, ilxıları, naxırları, o necə deyərlər, bircə donuzu əskik idi
İlxı çobanı, ilxıya baxan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) O zamanlar Mirzə Sərraf Türküstan şahı Sultan Muradın baş ilxıçısıydı
İlik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəylərmizə dəmirdonlu deyərlər. Daim içimizdə ərlik işlənir. Qoç igidlər törər iligimizdən, Ğənim qabağında biri
ər. iqrar Söz vermə, əhd. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əyləşmişdim orda, söhbətin keçdi, Qalxdı könül quşu, dolu mey içdi; Telli xanım, sədan gəldi,
Bax: ilxıçı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
“Nədir bu çəkdiyim”, “yandım əlindən” mənasında işlədilir. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sığınma, pənah. Sidqi dürüst olan yetişər haca, Kimsə də kimsəyə etməz iltica. (“Qurbani”)
Bəy oğlu, bəy uşağı, bəyzadə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözəl nitq, gözəl danışıq. Tutilər avaz alır, O şirin imran dilindən. Ənkəbut tək şan asılıb Sənin o incə dilindən
Aşıq şeirində dilli-dilavər, gözəl nitqi, danışığı olan adam haqqında deyilir. Gəl sənə söyləyim igid nişanın, İgidlərdə namus, qeyrət, ar gərək
Arzu olunan şəxs və ya əşya, qibtə edilən kimsə və ya əşya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ən yaxın adam. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kömək, qayğı; yaxşılıq, mərhəmət, şəfqət; hüsn-rəğbət. Mənə inayət eləsin, Dərdə dərmandı bu gələn. (“Tahir və Zöhrə”)
Bax: incəvara. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yaxşı ki, xoşbəxtlikdən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İncəvara onun əl-ayağını ipnən sarımışdılar. (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (İ
Bax: innən belə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
İnildəmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sənə dedim Aşıq Cünun, Ürəyimdə dərd ingildər... Bir bəy oğlunun əlindən Şeş atanda nərd ingildər
İnnab rəngində, tünd-qırmızı. Qızıl gül açılıb xəndan içində, İnnabı dodaqlar dəhan içində, Abbasam, durmuşam meydan içində, Hər kimin mənimlə var işi
Bundan sonra, bu andan etibarən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nahaq yerə gəl eyləmə yamanlıq, İnan, Bolu, mən Koroğlu deyiləm
İnləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İnramaq, böyürmək, içini çəkmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
ər. üns(insan) və cins sözlərindən Bəşər, insan, canlı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nigar xanım Koroğlunun qorxduğunu görüb dedi: – Ey Cəlali Koroğl
Uzaq, uzaqda. İraqdı yollarım, rahimdi uzaq, Canansız cahan mənim üçün duzaq. Bənna işi deyil, bəs necə pozaq? Peymanıma xilaf olan deyiləm
Uzaq, uzaqda. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəlkə, gəlmisən sorağa, Daşın atılar irağa, Hürü aparsın otağa, Adı bəlli xan Eyvazım! (“K
Boş-boş gülmək, dişlərini ağartmaq, hırıldamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Şirin xanım baxdı ki, aşığın sözlərindən deyəsən qızlar şübhələnən kimi
Çatmaq, yetişmək, irişmək. Kərəm deyər, axırına irilməz, Ərəb at yorulur, könül yorulmaz, Könül bir saraydı, sınar, hörülməz, Əzəli, sonrası köç olur
Çatmaq, yetişmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der: gəldi döyüş sorağı, Dalda irür müxənnətin durağı
Yiyə, sahib. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Xoş, yaxşı. 2. Salamat yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Rəhmətliyin oğlu, sən bizdə bir islahat qoydun ki
Tapşırıq; sifariş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yazarsan namarda hay, ismarişi, Görmüşük baharı, seyr etdün qışı